Misschien dacht je eerst:
“O help, een groepstraining. Moet ik dan gaan praten over gevoelens… met vreemden?”
Snappen we.
Dat dachten er meer.
Sommigen komen licht nerveus binnen.
Anderen met een diepe zucht, omdat het eindelijk even over hén mag gaan.
En eerlijk? We lachen vaak binnen 10 minuten.
Om herkenning. Om de chaos. Om die ene opmerking die iedereen snapt.
Want ouderschap is soms prachtig.
En soms gewoon even… veel.
Waarom een groep spannend voelt
(en stiekem precies is wat je nodig hebt)
Misschien voel je die lichte aarzeling al bij het idee:
een groep… mensen die je niet kent…
En dan óók nog praten over jezelf? Over je kind?
Heel begrijpelijk.
Want in een groep kunnen oude stemmen aangaan:
“Wat zullen ze van me denken?”
“Ik moet het goed uitleggen.”
“Straks vinden ze me raar, te emotioneel, of juist te nuchter.”
We kennen dat allemaal.
Er is een kwetsbaarheid in jezelf laten zien.
Maar juist daarin ligt ook de kracht.
Want in een groep ontdek je al snel:
Je bent niet gek.
Je bent niet te gevoelig.
En je hoeft niks te fixen.
Juist doordat je elkaar niet kent, ontstaat er vaak iets onverwacht echts.
Een gevoel van: “Ooooh… jij ook?”
En dan valt er iets van je schouders.
Je hoeft alleen maar aan te komen zoals je bent.
Met je vragen. Met je twijfels. Met je goeie grappen en je slechte nachten.
Wat we samen doen
We praten.
We voelen.
We onderzoeken.
We lachen.
We ademen (ja, echt).
We onderzoeken wat jouw kind je laat zien – en wat jij daarin mag ontdekken.
En ondertussen leer je:
– Wie jij bent, los van wat je allemaal moet.
– Wat je goed doet (veel meer dan je denkt).
– Wat je kind van je vraagt (en wat niet).
– Wat je lichaam je vertelt als je alleen maar ‘aan’ staat.
Leren van elkaar – zonder oordeel
In onze training leer je niet alleen van ons.
Je leert van elkaar.
Want die andere ouder die daar zit met z’n hand op z’n voorhoofd?
Die zegt soms precies wat jij voelt maar niet kon verwoorden.
Of die stelt een vraag waarvan je denkt: “Oh ja, dát.”
Samen maken we een ruimte waarin het veilig is om echt contact te maken.
Niet zoals op het schoolplein (“Druk hè? Ja druk hè!”).
Maar écht.
Met zachtheid én ruimte voor plezier.
Wat ouders ons teruggeven
“Ik dacht dat ik hier kwam voor opvoedtips, maar ik leer over mezelf.”
“Ons hele gezin heeft er profijt van.”
“Ik voel me zachter – naar mijn kind én naar mezelf.”
“Het is alsof ik thuis mag komen. Bij mezelf.”
Dus. Als je je afvraagt of deze training wat voor je is…
Dan is het antwoord misschien niet in je hoofd te vinden,
maar in je lijf.
Zucht je bij de gedachte dat je het niet alleen hoeft te doen?
Word je nieuwsgierig?
Voel je ergens: hé, dit zou zomaar goed kunnen zijn voor mij?
Dan ben je welkom.
Met alles wat je bent en wat je voelt.
We maken ruimte voor het echte.
En voor het lichte.
En soms voor een kop thee in stilte.
Want ook dat is helpend.
Kind als Spiegel is geen cursus ‘hoe het moet’.
Het is een tijd en ruimte waarin je mag onderzoeken:
Hoe het voor jou klopt.
Met jouw kind.
Met jouw lijf.
Met jouw hart.
Je hoeft het niet alleen te doen.
En je hoeft zeker niet perfect te zijn.
Kom zoals je bent.
Want samen is het gewoon makkelijker. En leuker!